Woody Allen'ın en şık filmlerinden biri...Tabi burada esinlenmiş olduğu yönetmenler de söz konusu...Şu giriş sahnesinde hayat ne kadar güzel anlatılmış.Bir tren vagonu içerisinde ucube tipler ; diğerin de aksine eğlenceli ve de güzel kadınlarla dolu bir ortam..Acaba bu olay sadece çekim yasası ile açıklanabilirmi? Ya da kader mi? Bunu değiştirmek elimizde mi?...Sorular sorular...
Woody Allen'ın film içindeki bir cümlesiyle noktalayalım.
''Sana göre iflah olmaz bir ateistim ; ama Tanrı'ya göre ise sadık bir muhalif...''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder